Wojsko Polskie WP

Marynarka Wojenna

Marynarka Wojenna – jeden z czterech rodzajów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obok Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych i Wojsk Specjalnych. Odpowiada za obronę wybrzeża i wód terytorialnych. Pod względem organizacyjnym stanowi związek operacyjny – flotę. Od 25 czerwca 2010 roku funkcję dowódcy pełni adm. fl. Tomasz Mathea[1].



Historia

Osobny artykuł: Historia Marynarki Wojennej.

Początek wojenno-morskiej obecności Polski datuje się na 1463, kiedy to zaimprowizowane oddziały elbląsko-gdańskie pokonały flotę krzyżacką w bitwie na Zalewie Wiślanym. W 1561, w odpowiedzi na manifest królewski powstała zorganizowana flota kaperska, zwana także flotą strażników morza. Podjęto też wtedy budowę pierwszego polskiego okrętu - galeonu "Smok". Od 1601 zaczęto budować pierwsze zawodowe siły morskie - królewską flotę wojenną, która prowadziła działania przeciwko Rosjanom i Szwedom. Największym i zarazem ostatnim zwycięstwem okrętów królewskich było pokonanie eskadry szwedzkiej w bitwie pod Oliwą.

Krótko po odzyskaniu niepodległości w 1918 rozpoczęto budowę polskiej Marynarki Wojennej. W latach 20. trzon floty stanowiły poniemieckie trałowce i torpedowce. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej marynarze uczestniczyli w działaniach lądowych na froncie. Znaczący rozwój Marynarki Wojennej nastąpił dopiero w latach 30., kiedy do służby trafiły, zbudowane głównie za granicą, nowoczesne niszczyciele, okręty podwodne i okręty minowe (trałowce, stawiacz min) oraz wodnosamoloty rozpoznawcze.

Podczas kampanii wrześniowej w 1939 polska Obrona Wybrzeża nie miała szans nawiązania równorzędnej walki z przeważającą armią niemiecką. Dlatego tuż przed wybuchem wojny trzon polskiej floty w postaci trzech niszczycieli wysłano do Wielkiej Brytanii, gdzie stały się zaczątkiem Polskiej Marynarki Wojennej u boku aliantów zachodnich. Większość okrętów pozostających w Polsce została zatopiona, niektórym udało się przedostać do Wielkiej Brytanii, a pozostałe internowały się w Szwecji. Marynarze broniący półwyspu Helskiego poddali się jako jeden z ostatnich punktów obrony w kraju.

Od 1939 do 1947 Marynarka Wojenna funkcjonowała w ramach polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, a jej skład opierał się na wydzierżawionych od Wielkiej Brytanii jednostkach, głównie niszczycielach i okrętach podwodnych. W tym czasie polskie okręty działały na Oceanie Atlantyckim oraz Morzu Śródziemnym, Północnym i Arktycznym, biorąc udział m. in. w konwojach atlantyckich i arktycznych oraz lądowaniu w Normandii.

Po II wojnie światowej do kraju powróciły jednostki pływające stanowiące własność Polski. W czasach Układu Warszawskiego Marynarka Wojenna przygotowywała się do operacji desantowej na Półwyspie Jutlandzkim, w związku z czym masowo wcielano okręty desantowe, uzupełnione o rozbudowane siły lekkie w postaci kutrów torpedowych, rakietowych oraz trałowców. Do trzonu floty zaliczały się także niszczyciele i okręty podwodne oraz samoloty myśliwskie i śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych. Kolejne generacje uzbrojenia stanowiły jednostki pływające i statki powietrzne radzieckiej lub polskiej produkcji.

Od początku ostatniej dekady XX wieku trwa restrukturyzacja Marynarki Wojennej. W związku ze zmianą doktryny obronnej niemal całkowicie wycofano środki desantowe i lekkie siły uderzeniowe oraz zlikwidowano lotnictwo uderzeniowe. Od 1992 do 1995 wybudowano 3 niedozbrojone korwety rakietowo-artyleryjskie, z których jedna, ORP "Grom", dopiero w grudniu 2007 została wyposażona w pociski przeciwokrętowe. W latach 2000-2005 udało się wprowadzić do służby, podarowane przez kraje NATO fregaty rakietowe (Stany Zjednoczone) i okręty podwodne (Norwegia), które zastąpiły radzieckie jednostki starszej generacji. Najważniejszymi działaniami polskiej Marynarki Wojennej po 1989 były operacje "Pustynna Burza" (1990-1991), "Iracka Wolność" (2002-2003) oraz "Aktywny Wysiłek" (2005-2006).

Zadania

Operacyjne
zapewnienie wczesnego wykrycia symptomów zagrożenia bezpieczeństwa państwa od strony morza;
realizacja programowych zadań szkolenia bojowego jednostek i przygotowanie sił do realizacji zadań w czasie zagrożenia i wojny;
utrzymanie wysokiej gotowości bojowej i mobilizacyjnej do realizacji zadań osłony operacyjnej morskiej granicy państwa i polskich obszarów morskich;
wsparcie Straży Granicznej w ochronie morskiej granicy państwowej i polskiej strefy ekonomicznej;
udział w ratowaniu życia w polskiej strefie ratownictwa SAR (Search and Rescue) oraz ratownictwo załóg samolotów we współdziałaniu z Wojskami Lotniczymi i Obrony Powietrznej;
zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi na polskich obszarach morskich przez Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej istniejące obecnie na zasadach instytucji i urzędu państwowego;
demonstrowanie obecności morskiej w strefie zainteresowania państwa (32,8 tys. km² Wyłącznej Strefy Ekonomicznej i ponad 140 tys. km² obszaru zainteresowania Państwa);
udział w ochronie ekologicznej polskich obszarów morskich;
utrzymywanie gotowości do udziału w misjach pokojowych organizacji międzynarodowych oraz uczestniczenia w programie "Partnerstwo dla Pokoju" a także współpracy bilateralnej i multilateralnej z siłami morskimi innych państw;
realizacja zadań polskiej morskiej racji stanu (demonstrowanie bandery, utrzymywanie więzi z środowiskami polonijnymi).
odparcie uderzeń przeciwnika z kierunku morskiego;
zwalczanie sił przeciwnika w strefie obrony Marynarki Wojennej we współdziałaniu z innymi rodzajami sił zbrojnych;
utrzymanie panowania na morzu w przybrzeżnej strefie obrony;
udział w obronie przeciwdesantowej wybrzeża morskiego we współdziałaniu z wojskami lądowymi i wojskami lotniczymi - zwalczanie desantów morskich przeciwnika.

Sojusznicze
zapewnienie systematycznego monitoringu sytuacji morskiej w strefie obrony i rejonach przyległych, samodzielnie i we współdziałaniu z siłami morskimi nadbałtyckich państw NATO;
zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi na liniach komunikacji morskiej przechodzących wzdłuż strefy obrony Marynarki Wojennej;
utrzymywanie ciągłości funkcjonowania systemu ratownictwa morskiego w polskiej strefie odpowiedzialności SAR, zgodnie z normami międzynarodowymi i NATO;
utrzymanie w gotowości sił i środków zdolnych do natychmiastowego reagowania w sytuacjach incydentalnych na morzu lub przeciwdziałania nagle powstałym zagrożeniom w strefie obrony, do czasu rozwinięcia sił Sojuszu;
wydzielenie określonego składu sił okrętowych i lotnictwa morskiego do wielonarodowego zgrupowania morskich sił reagowania Sojuszu.

Organizacja
Dowództwo Marynarki Wojennej w Gdyni Centrum Operacji Morskich w Gdyni
3 Flotylla Okrętów w Gdyni dywizjon Okrętów Podwodnych w Gdyni
dywizjon Okrętów Bojowych w Gdyni
dywizjon Okrętów Wsparcia w Gdyni
13 dywizjon Trałowców w Gdyni
grupa Okrętów Rozpoznawczych w Gdyni
9 dywizjon przeciwlotniczy w Ustce
43 batalion saperów w Rozewiu
Komenda Portu Wojennego w Gdyni
Punkt Bazowania Hel w Helu
Baza Techniczna Marynarki Wojennej w Gdyni

8 Flotylla Obrony Wybrzeża w Świnoujściu 2 dywizjon Okrętów Transportowo-Minowych w Świnoujściu
12 dywizjon Trałowców w Świnoujściu
8 batalion saperów MW w Dziwnowie
8 dywizjon przeciwlotniczy w Dziwnowie
Komenda Portu Wojennego w Świnoujściu Komenda Punktu Bazowania Okrętów w Kołobrzegu


Brygada Lotnictwa Marynarki Wojennej w Gdyni 43 Baza Lotnictwa Morskiego w Gdyni
44 Baza Lotnictwa Morskiego w Siemirowicach

Oddział Zabezpieczenia Marynarki Wojennej w Gdyni
Centrum Wsparcia Teleinformatycznego i Dowodzenia Marynarki Wojennej w Wejherowie 7 Rejon Obserwacji i Łączności w Helu
8 Rejon Obserwacji i Łączności w Świnoujściu

Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej w Gdyni
dywizjon Zabezpieczenia Hydrograficznego w Gdyni
6 Ośrodek Radioelektroniczny w Gdyni
Zespół Informatyki Marynarki Wojennej w Gdyni
Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni
Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Ustce
Szkoła Podoficerska Marynarki Wojennej w Ustce
Ośrodek Szkolenia Nurków i Płetwonurków Wojska Polskiego w Gdyni
Ośrodek Szkolenia Żeglarskiego Marynarki Wojennej w Gdyni
Archiwum Marynarki Wojennej w Gdyni
Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni
Klub Marynarki Wojennej "Riwiera" w Gdyni


Dowództwo

Osobny artykuł: Dowództwo Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej.
Dowódca – admirał floty Tomasz Mathea
Szef Sztabu – zastępca dowódcy – wiceadm. Jerzy Patz
Szef Szkolenia – kontradm. Ryszard Demczuk


http://pl.wikipedia.org/wiki/Marynarka_Wojenna_Rzeczypospolitej_Polskiej